رهپوی ظهور

روضه و روضه خواني به معناي ذكر مصيبت حضرت سَيدالشهدا (عليه السلام) و مرثيه خواني براي ائمه معصومين (عليهم السلام) است. كه مورد تشويق امامان و يكي از عوامل زنده نگه داشتن نهضت حسيني و پيوند روحي و عاطفي شيعه با اولياء دين است.

معناي روضه در اصل، باغ و بوستان است و برخي مي گويند سبب اشتهار مرثيه خواني به (روضه) آن است كه مرثيه خوانان در گذشته حوادث كربلا را از كتابي بنام (رَوضَهُ الشُهدا) تأليف (ملاحسين كاشقي) مي خوانده اند.

فرشتگان، پيامبران، زمين و آسمان، حيوانان صحرا و دريا بر عزاي سيدالشهدا (عليه السلام) گريستند.

امام جعفر صادق (عليه السلام) در فضيلت گريستن و گرياندن افراد براي امام حسين (عليه السلام) فرموند: (مَن اَنشَدَ في الحُسَين عليه السلام بيتَ شِعرٍ فَبَكي وَ اَبكي عَشرَه فَلَهُ وَ لَهُمُ الّجَنَه) هر كس درباره امام حسين (عليه السلام) شعري بگويد و گريه كند و 10 نفر را بگرياند براي او و آنان بهشت است.

عزاداري براي حضرت سيدالشهدا (عليه السلام) در زمان ائمه معصومين (عليهم السلام) هم معمول بوده اما به اسم روضه نبوده است نمونه هايي را برايتان ذكر مي كنيم:

1. حضرت صادق (عليه السلام) فرمودند: (پس از حادثه عاشورا هيچ بانويي از بانوان بني هاشم، سرمه نكشيد و خضاب ننمود، و از خانه هيچ يك از بني هاشم دودي كه نشانه پختن غذا باشد بلند نشد تا آنكه ابن زياد به هلاكت رسيد، ما پس از فاجعه خونين عاشورا پيوسته اشك بر چشم داشته ايم)

2. حزن حضرت سجاد (عليه السلام) به حدي بود كه دوران زندگيشان همراه با اشك بود، وقتي آب برايشان مي آوردند مي فرمودند چگونه بياشامم در حاليكه پسر پيامبر را تشنه كشتند؟ و مي فرمودند: هر گاه شهادت اولاد فاطمه (سلام ا… عليها) را به ياد مي آورم گريه ام مي گيرد. امام صادق (عليه السلام) به زُراره فرمودند: جدم علي ابن الحسين (عليه السلام)، هر گاه حسين بن علي (عليه السلام) را به ياد مي آورد، آنقدر اشك مي ريخت كه محاسن شريفش پر از اشك مي شد و بر گريه او حاضران گريه مي كردند.

3. امام باقر (عليه السلام)، روز عاشورا براي امام حسين (عليه السلام) مجلس عزا بر پا مي فرمودند و بر مصائب آن حضرت گريه مي كردند، در يكي از مجالس عزا، كُمِيت شعر مي خواند، وقتي گفت (قُتيلٌ بِالطَّفّ ..)، امام باقر (عليه السلام) گريه زيادي كردند و فرموند: (اي كميت، اگر سرمايه اي داشتيم در پاداش اين شعر به تو مي بخشيديم) اما پاداش تو همان دعايي است كه رسولخدا (صلوات ا… عليه و آله) درباره حسان بن ثابت فرمودند كه همواره به جهت دفاع از ما اهل بيت (عليهم السلام) مورد تأييد روح القدس خواهي بود.

4. در مورد امام صادق و امام كاظم (عليها السلام) ذكر شده كه چون ماه محرم فرا مي رسيد كسي ايشان را خندان نمي ديد و پيوسته محزون بودند و اين وضع ادامه داشت تا روز عاشورا كه مصيبت امام به نهايت خودش مي رسيد.